به گزارش تحریریه، هنگامی که انگلیس با برگزاری یک رفراندوم خروج از اتحادیه اروپا را که برگزیت لقب گرفت مهندسی کرد، فکر نمی کرد که نتواند تبعات اقتصادی سنگین آنرا کنترل کند.

از سال 1815 تاکنون انگلیس در مدیریت بحران با اروپای خشکی موفق عمل کرده و همواره توانسته است نقش ویژه و تعادل بخش خود را حفظ کند. این کشور از زمان جنگ جهانی دوم تا پایان عصر دوگل پشت درهای جامعه اروپا ماند، زیرا مارشال دوگل معتقد بود، انگلیسی ها به اتحادیه ای ملحق نمی شوند مگر اینکه بخواهند آنرا از درون متلاشی کنند.

پس از دوگل و وتوهای پیاپی وی، درها بر روی لندن باز شد و پس از آن انگلیس نقش واگن آخر و کند کننده روند همگرایی اروپایی را بازی کرد. بازی لندن با عدم پیوستن به یورو ادامه یافت. سرانجام و در میان بهت ناظران، این کشور با یک رفرندوم مهندسی شده از اتحادیه اروپا خارج شد. اگرچه پیش از آن هم و به خصوص در بحران بدهی های کشوری حوزه یورو تمام تلاش خود را برای متلاشی کردن اتحادیه اروپا انجام داده بود.

پس از تصویب خروج از اتحادیه اروپا، لندن در تلاش بود تا با طولانی کردن روند خروج، با پیمان های دوجانبه بتواند امتیازهای اقتصادی تعامل با منطقه یورو را برای خود حفظ کند، اما اصرار شدید و غیرمنتظره آلمان تحت زعامت آنگلا مرکل بر خروج فوری همه این تلاش ها را نقش بر آب کرد و حالا خروج از اتحادیه اروپا برای انگلیس به طور متسوط در 10 سال آتی سالانه 300 میلیارد پوند هزینه دارد. این نخستین بار از سال 1945 است که آلمان در برابر انگلیس در یک موقعیت برتر قرار می گیرد.

و هم اکنون خبر می رسد که با افزایش احتمال عدم توافق میان لندن و بروکسل در خصوص نحوه روابط پس خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، بروکسل از طرحی احتیاطی رونمایی کرده است.

نشریه بارونز در باره این طرح که اورسولا فون در لین رئیس کمیسیون اروپا منتشر کرده است نوشت، سیاست‌های اتحادیه اروپا درخصوص سفرهای زمینی و هوایی و حق ماهیگیری در آب‌های مشترک با بریتانیا را مشخص کرده است... مذاکرات همچنان ادامه دارند. با این حال با توجه به این‌که اتمام دوره گذار بسیار نزدیک است، ضمانتی وجود ندارد که توافقی حاصل شود یا اگر حاصل شد چه زمان قابل اجرا باشد.

بوریس جانسون در جلسه پارلمان انگلیس تهدید کرد، اگر مقامات بروکسل از مواضع خود کوتاه نیایند، خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا بدون حصول توافق انجام خواهد شد.

این تهدید جانسون را کسی در اتحادیه اروپا جدی نمی گیرد و در صورت سرکشی انگلیس در خروج بدون توافق از اتحادیه اروپا، عملا در برابر اروپای خشکی قرار گرفته و کینه های قدیمی اروپایی به صورت فشارهای اقتصادی مضاعف بر لندن؛ سر باز خواهد کرد.

پایان/